ممیزی بالینی پرستاران در پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور

مقدمه: به­دنبال افزایش شیوع پنومونی وابسته به ونتیلاتور در بخش­های عمومی، تاثیرات مستقیم مداخلات پرستاری در کاهش آن و همچنین نتایج متناقض آموزش پرستاران در شیفت­های مختلف مطالعه ­ای با هدف ممیزی بالینی در پرستاران شیفت صبح بخش های غیر ویژه بیمارستان امام رضا (ع) تبریز انجام شد. روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی بدون گروه شاهد که با مشارکت 60 پرستار بخش های تروما، اعصاب و جراحی مغز، داخلی ریه و توراکس بیمارستان امام رضا (ع) تبریز در شیفت صبح طی سال 1397 انجام شد، روش­های پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور به پرستاران آموزش داده شد و عملکرد پرستاران یک ماه قبل و یک ماه بعد از مداخله به کمک چک لیست پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور و  با استفاده از آزمون آماری تی تست مقایسه شد. نتایج: فرایند ممیزی بالینی علاوه بر عدم تاثیر بر عملکرد کلی پرستاران در پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور، نتوانست در هیچ یک از زمینه های موثر بر پیشگیری از این عفونت تاثیر داشته باشد.( 19/0= P) بحث و نتیجه گیری: عوامل بسیار زیادی بر بهبود کیفت مراقبت های پرستاری از جمله پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور دخیل هستند که از مهم­ترین آن­ها می­توان به ممیزی بالینی اشاره نمود؛ اما عدم توجه به تعداد پرستاران در بخش هایی که با تراکم بالای کاری مواجه هستند موجب عدم تاثیر گذاری مداخلات آموزشی همچون ممیزی بالینی و کاهش شیوع پنومونی وابسته به ونتیلاتور می­گردد.